Bon Dia allen die de moeite nemen om dit blog te gaan lezen. Dit keer iets korter, want ik loop hopeloos achter met de dingen die ik wil/moet doen; De schrijverscursus, sorry docent, zal een linkje naar deze tekst sturen. Mijn websitebouw cursus, hadden ze 'm maar niet zo moeilijk moeten maken. Sintkado's kopen, gelukkig hebben we een FB-groep waar je kunt vragen waar, ze welke producten verkopen, dus deze streep ik na zaterdag af. Oefenen met Bubbels voor de puppiecursus, stoppen met roken, het logo voor Dorien maken en natuurlijk mijn wasgoed; maar dat is, helaas, niets nieuws in gezin van Ringen.
Dus, hopi's te doen, druk, druk, te druk zelfs om met een ijskoffie aan het strand te liggen. Moet ik snel weer doen, anders krijgen jullie in Nederland nog een verkeerd beeld van ons leven hier :-).
Vorige keer was mijn kleurig blogje aan de polemische kant, dus nu verder over kleur; Groen. Aan natuurgroen geen gebrek op deze tropische rots. Vooral na de regenval van de laatste weken fleurde de boel weer helemaal op. Bakken Awa kwamen er uit de de lucht. Auto rijden werd auto varen, onze tuin had twee extra zwembaden en onze antilliaanse pup had koudwatervrees. Gewoon weigeren om buiten te toiletteren. Shit, ja letterlijk, gewoon binnen, shit.
Groen dus. In dit geval, het groen van de voetbalvelden. Tenminste, in Nederland. Op Curaçao zijn 4 groene plastic velden en de rest bestaat uit zand en stof. Of, zoals de laatste tijd, modder. Geen Gras! Mijn zoon's transfer naar Atletiko Salinja, verliep daarom ook niet helemaal vlekkeloos. Zijn eerste training bestond eigenlijk uit van het veld af sprinten, naar de parkeerplaats, alwaar sokken, kicksen en scheenbeschermers door de lucht vlogen. Hij was boos; ik wil nu echt naar huis, ze hebben hier zelfs geen normale voetbalvelden weet je?. Bij de tweede poging verliep alles een stuk beter en hij is nu volwaardig lid van de U13A.
Voetbal is, heb ik gemerkt, een universeel ding. Nou ja, mannending. Ja, ja, uitzonderingen hier en daar!. Zet 30 jongetjes, op een (al dan niet groen) veld, geef ze een bal, vier pionnen als goal en voetbal it is. Uiteraard wel op fluoriserende schoenen en in blinkende voetbalshirts met held achterop. Hier dezelfde helden als in Nederland. De voertaal is bij Atletiko wat divers, papiements, engels, nederlands en spaans, maar iedereen begrijpt elkaar. Het gaat om die goal en nog wat andere technische dingen.
Ik probeer het ook al 10 jaar te begrijpen, want zoonlief is behept, 't lukt me al aardig, maar come on.... buitenspel? Buitenspel mannen? Daar zijn echt hogere krijgskunde en van die verlichte cirkeltjes/lijnen in de herhaling voor nodig.
Dat van die krijgskunde komt overigens goed van pas in de Curaçao'se Voetbalcompetitie (altijd iets later van start, als die al van start gaat, net als de wedstrijden zelf overigens). Ik quote even de, in nederland opgegroeide, coach van mijn zoon: Ik hou van Nederland; o ja?; Ja vooral van het voetbal; o ja, hoezo? In nederland spelen ze voetbal, hier is het meer van, wie gaat als eerste slaan.... zucht. Scheidsrechters in, grensrechters en beveiligers langs het veld. En dan nog is het soms oorlog. Ja, want voetballen zonder te winnen, daar doen ze hier dan weer wel moeilijk over :-).
Afijn, we wijken af van Groen. Geen groen gras dus op de velden. Ondanks dat, voel ik me toch een beetje thuis lang de lijn, want wij hebben dan wel weer een Groene kantine. Heb hem even op de foto gezet en is boven dit blog te bewonderen. Heeft u er ook een beetje beeld bij. Een antilliaanse voetbalkantine.
Zo, ik ga afsluiten en gauw verder met mijn-things-to-do-list-bij-een-lekker-zonnetje. Wens iedereen straks een fijn weekend. Hierzo zaterdag geen voetbalwedstrijd, want, de competitie is nog steeds niet begonnen. Gaan we gewoon ff lekker naar het strand, dacht ik zo. Mijmeren onder de kokospalm.
Sunchi,
Corine
