Bon Dia! Jawel het is er dan toch weer van gekomen. Een nieuw blog. Het heeft even een tijdje geduurd, maar Here we go. Iedereen in het gezin van Ringen is gelukkig weer gezond, genezen en loopt, op één incidentje na, weer als een kievit. Onze zoon maakte namelijk een magnifieke val op het zandvoetbalveld. Oorzaak: zijn eigen voeten; Gevolg; prachtige schaafwonden en een mooie blauwe kneuzing op zijn heup. Met een hoop theater en zijn eigen diagnose "het doet zoooo'n zeer, het is vast gebroken" heeft hij al hinkelend drie dagen door het huis opgetreden. Op dag vier vond een wonderlijke genezing plaats en liep ook dit incident met een sisser af :-).
Hier in Julianadorp gaan de dagelijkse beslommeringen gewoon door. Werk, school, huishouding, tienerdiscussies "mam-bemoei-je-er-niet-mee"; "jawel, ik-bemoei-me-er-wel-mee"; "nee-dat-doe-je-niet" etc. etcetera in het kwadraat, de ortho, het hele programma is ook hier weekvullend. Maar toch had ondergetekende een zekere vorm van onrust de afgelopen periode. Hoewel ik uiteraard niet stil heb gezeten, inmiddels is een fotografiecursus toegevoegd aan mijn things-to-do lijstje, heb foto-walks door Willemstad gedaan, het zwembad is weer heerlijk blauw en ontdaan van vogelpoep, de website van Fleur is af (fleur.webflow.com) en het Turquoise Logo schiet al aardig op, blijft er ergens iets knagen. Tot voor kort ook geen idee wat.
Maar na een grondige mijmering op Mambo-beach, lekker drie uur op een ligbedje, met een ontbijtje, aan het blauwe water, toeristen kijken, jawel, onder de kokospalm, vielen er wat kwartjes. Zoals jullie misschien weten, die vallen bij mij altijd wat later :-). Het is de tijd van het jaar!
Eindelijk weet ik de betekenis van Blue Monday, zelfs die had me hier te pakken, en echt waar, nog nooit last van gehad. Duidelijk! En na de foto van de mooie carnavalshoed van een vriendin wist ik het zeker: Ik mis VASTELAOVEND! Ik mis de hectiek en chaos die ontstaat als de kerstboom het huis uit is gebonjourd. Boaveren en glitter die chronisch door het huis dwarrelen, de geur van de schminkkoffer die opengaat, de opwinding en het geknutsel voor de kinderoptocht. De geur van bier en (sinds het rookverbod) parfum en zweet in de kroegen, de petroleumlucht in onze serre. De muziek, De Toddezek, Beppie, W-dreej, (even voor mijn Hollandse vrienden, wij hebben onze eigen muziek). De kleuren, stoffen, de pekskes en hoeden maken, shit, bijna traantjes :-) D'n sjoenkel, d'n lol, brullend hossen met (te) vuel half-um op met Vrinden, het rinkelen van de tamboerijn bij het naar huis lopen ....... snif..... misschien ga ik d'n kater zelfs wel missen. Ik geniet er ieder jaar weer van, zowel d'n trek d'r noar toe, als Vastelaovend zelf. Het leven zelf loslaten, van die bank af komen voor gezelligheid met iedereen die me lief is. Het zit gewoon in het bloed en beej ôs in de familie. Feeling blue......... mar kumt good, want euver tweeje joar zien weej d'r wer beej!
Ondertussen... staat hier ook een geweldige happening op stapel. Jawel, over 6 dagen landt op Hato, de grote blauwe KLM-Vogel uit Nederland met de hele familie Kunen erin! Geweldig veel zin in!
Uiteraard gaan we hier ook genieten van de prachtige carnavalsoptocht de Grand Marcha! Op Curaçao is carnaval vooral het feest van de Antilliaanse mensen zelf en wij mogen meegenieten langs de lijn. Drie uur lang, dansen prachtige groepen, gehuld in de mooiste kostuums op Thumbamuziek voorbij. Een traktatie voor het oog. Domper in dit Tropische geheel is toch wel de (blanke) carnavalsclub "De Limburgse Kabrieten". In mijn ogen ondernemen ze een hopeloze poging Carnaval te imiteren. Misplaatst tussen de Kleurige Antilliaanse pracht en praal en ook bepaald geen promotie voor het Limburgse feest. Gênant, zeg maar. OK, ik maak misschien nu geen vrienden in Willemstad, maar wil het als Limburgse toch even vermeld hebben :-) Maar dat even terzijde; wij gaan in elk geval met zonnebrandfactor 50 op volop genieten!
Mijn Blue gevoel is inmiddels opgelost. Tijdens het schrijven van dit Blog heb ik mezelf getrakteerd op een flinke portie Vastelaovendmuziek. (oh mam, neeee hé!, wat een herrie, wat errrruuugggh zeg :-)). Het liedje "Höf de glazer in de locht" sluit samen met mij dit blog af. Voor iedereen in het Zuiden geneet & feest ze, uiteraard ook veel liefs voor iedereen die niet gaat feesten :-).
Sunshi,
Corine
